Tijd voor paradijselijke snorkelbaaitjes

Na dus een gebroken nacht vanwege het wachtlopen werden we weer rustig wakker. Gewone ritueel van ontbijt en we konden weer vertrekken. Toen we eenmaal achter het eiland vandaan waren kregen we een lekkere zeilwind. Windkracht 4 a 5. Al vond Lisanne het af en toe een beetje akelig omdat je jezelf voortdurend wat schrap moest zetten. We voeren namelijk aan de wind en dus best schuin. Ward was een tijdje de stuurman. Ging prima. Ook Tijmen heeft lekker gezeild. We hoefden dus weliswaar niet zo ver maar rond lunchtijd zaten we toch nog op woelig water. Alleen Henk had vandaag zodanig zeebenen dat hij binnen een stapel boterhammen en een meloen ging klaarmaken. Maar zelfs het opeten van een gesmeerde boterham is al een hele kunst bij deze wind.
Daarna legden we aan bij een prachtig snorkelbaaitje op Caprera. Aan de andere kant van het eiland dan waar we met de storm hadden gelegen. Het was er best druk met bootjes en ook de dagtourtjes legden hier aan aan het strand. Maar wij lagen iets verderop en hadden daar geen last van. Lekker gezwommen, gesupt en gesnorkeld. Er zaten wel een paar gemene kleine kwalletjes in het water. Job en Eva hebben dat gevoeld.
Er kwam zelfs een ijsjesboot langs: dat hadden we nog niet meegemaakt. 10 cornetto’s voor 45 euro!!! Daar kwamen we natuurlijk pas achter toen we moesten afrekenen. We hebben er allemaal wel heel erg van genoten.
Na de zwembreak gingen we rustig door naar Porto Massimo. Op Isola Maddalena. Een klein haventje. Met wat huisjes er omheen. Het bleek een klein vakantieresortje, geen echt dorpje. Wel heerlijk om weer een nachtje rustig in een haven vast aan de kade te liggen. Ook daar nog lekker gezwommen. En een echte douche. S’avonds gegeten in het restaurantje. Prima en uiteraard gezellig.