Ruig weer, maar we kunnen zeilen!

We kunnen weg, maar met nog steeds veel wind!

Na een onrustige nacht worden we wakker met nog steeds flinke wind, maar zonnig en strakblauw. De havenmeester van Cannigione adviseerde om meteen Rond 9.00 u de oversteek naar Sardinie te maken. Dat doen we dus. Op de moter. Dan langs de kust verder naar het zuiden. We konden zelfs met gereefd zeil zeilen. Wel enorm hoge golven. Dus zwemvesten aan, en primatour achter de kiezen. Wie aan dek in de Kuip zat was tot op de draad nat. Maar binnen was voor de meesten ook niet te doen. Zo ging het een uurtje of 6 door. Lijdzaam verdragen dus.
Het was wel een prachtige kust, en als cadeautje passeerden we de grootste zeilboot ter wereld. 144 m lang, masten 100 m hoog, kosten 450 miljoen, eigendom van een rijke Rus. Dat wist Emiel dan weer. Bijzonder dat we deze zagen. Maar de Costa Esmeralda is the place to be voor de rijke jetset van deze aarde. Mooie foto’s van gemaakt. Rond 15.00 u voeren we de baai van Olbia in. Op de moter. Nog steeds met flinke wind. Henk was de stuurman en vond het behoorlijk inspannend. Bij Olbia was het onduidelijk wat de jachthaven was. Er leken er meerderen te zijn. We waren aangemeld voor 1 maar hadden geen idee welke het was. We dobberden verder de inham in en kregen toen van een zeiler die uitvoer de tip dat er 2 ligplaatsen vrij waren in de stadshaven. Wij daarheen en aanleggen. Uiteraard meteen met hulp van de havenmeester en andere zeilboot eigenaren. Het bleek de stadsjachthaven. Die krijgen bijna nooit charterboten binnen omdat die juist naar het noorden gaan. Wij gingen naar het zuiden omdat daar de wind minder hard was. We kregen een prima ligplaats voor 100,-. En we lagen vlakbij de oude binnenstad die we dus zo inliepen. Walstroom zodat alle devices konden worden opgeladen, water bijvullen en douches. Eva en Lisanne gingen even shoppen en op zoek naar een leuk restaurantje.
Ward en ik deden een poging om de shelter te repareren. dit keer met naald en draad. Het lukte wonderwel en de rits heeft het gehouden tot het eind van de week.
Tevens was het alweer hoogstnoodzakelijk dat een groepje ging inslaan bij de supermarkt. We waren aardig door de voorraad heen doordat we anderhalve dag opgesloten hadden gezeten. Er werd weer een heel winkelwagentje vol binnengesleept.
Eenmaal aan de wal werd ik pas zeeziek. Deinend en misselijk en hoofdpijn. We hadden een prachtig plekje maar ik werd kotsmisselijk. Ik heb uiteindelijk niet gegeten en ben terug naar de boot gegaan om te gaan slapen. De volgende dag was het gelukkig over.