Ieder doet wat hij wil

De jongens willen vandaag graag thuis blijven om te vissen en zwemmen. Dus gaan wij er met drieën op uit. Een uurtje rijden naar Ponte, waar we een wandeling kunnen maken in het wijngaarden gebied dat uitgeroepen is tot Unesco erfgoed. Lisanne laten we achter op een ' strandje'. Pico kent namelijk geen echte stranden. Alleen rotskust. Maar op heelveel plaatsen zijn natuurlijke zwembassins gecreeerd dmv betonnen randen en plateaus. Vaak keurig voorzien van ligbedjes, parasols, kleedhokjes en douches. En vrijwel zonder uitzondering gratis toegankelijk.
Wij trekken de bergschoenen aan ( daar hebben we al veel plezier van gehad omdat lavablokken heel oneffen lopen!) Het is een leuke afwisselende wandeling. Deze wijnvelden zien er goed onderhouden uit en er wordt ook echt op gewerkt. Op andere plekken zagen ze er verwaarloosd uit. Potentieel zouden we uitzicht op de Pico hebben maar die heeft zich deze dagen nog niet laten zien. Dik in de mist.
Op het laatst begint het licht te regenen en het laatste stuk lopen we knus samen onder de paraplu. Lisanne heeft lekker liggen lezen in de zon en gekletst met een Nederlands stel.
We rijden door naar Madalena, wederom voor een late lunch. Dit is de zogenaamde hoofdstad maar het is echt niet meer dan een dorp. Een ontsierend nieuw gebouw met de terimnal voor de ferryboot en verder een klein haventje met wat bedrijvigheid voor toeristen ( whale watching, duiken, canoen etc). Tevens een fietsverhuur en we reserveren mountainbikes voor de zaterdag. Ondertussen weten we namelijk dat je dit soort dingen op voorhand moet reserveren. De grotten van Torres zijn namelijk al geheel mislukt. Donderdag gebeld, maar volgeboekt tot dinsdag. Helaas. Allemaal het gevolg van het toenemende toerisme en de nog steeds beperkte capaciteit voor de bezienswaardigheden.
Dan terug naar huis. Een uur rijden. Dat valt best een beetje tegen zo aan het eind van de dag.
Ward en Emiel hebben het leuk gehad samen. Zwemmen, vissen en een filmpje kijken. Eigenlijk wilden ze helemaal niet dat wij al naar huis kwamen. Ze hadden bedacht samen in het plaatselijke strandtentje nog een burger te gaan eten. Aangezien wij eigenlijk niet echt honger meer hebben gaan ze dat alsnog samen doen. Als ze even weg zijn begint het te gieten. Gelukkig blijken ze al gearriveerd. Tegen dat ze terug gaan is het weer droog. Eenmaal thuis begint het weer te hozen. Het dak lekt! Pannetje eronder. Toch een beetje het kampeergevoel. Tevens komen we erachter dat achter een houten deurtje/raampje een enorme put zit die nu snel volloopt. Geen wonder dat het zo vochtig is in huis!
Knus nog een potje monoplydeal en dan slapen.