Dag 13, naar Arugambay Bay, surfing!

Vandaag weer een reisdag, namelijk naar Arugambay, aan de Oostkust. In dit jaargetijde de place to be om te brandingsurfen. Dat moeten we dus geprobeerd hebben. Het is ongeveer 4 u rijden. De kinderen krijgen weer een beetje uitslaaptijd, om 10.00 zitten we in de auto. Langzaam verlaten we de bergen. Er moet 1000 m gedaald worden. Daarna oostwaarts door vooral jungle heen. Er zijn onderweg geen echte bezienswaardigheden, hooguit kan een olifant op of langs de weg gespot worden. Helaas niets gezien. In Arugambay Bay is het nu echt hoogseizoen. Druk dus, met een allegaartje aan toeristen, waaronder veel echte surfliefhebbers. Dus hangt er een heel relaxed studenten/backpacksfeertje. Hoogseizoen betekent ook volle accomodaties, dus moeten we moeite doen om iets te vinden. Godwin dacht dat hij iets geregeld had in een hotel waar een paar dagen eerder een vriend van hem was geweest, maar dat bleek niet goed gegaan te zijn. Eerst dus wat andere hotels bekeken, maar uiteindelijk konden we toch in het betreffende hotel (Tristar hotel) terecht, maar dan de eerste nacht zonder airco. Weer een ervaring rijker, want dat is hier wel echt heeeeel warm en benauwd. het hotel ziet er verder wel mooi uit maar als je er eenmaal een tijdje bent merk je dat het ook wel wat vergane glorie is. Tja, het is en blijft natuurlijk Sri Lanka. Maar een grote kakkerlak op je kamer blijf ik echt niet fijn vinden.
We moeten nog lunchen dus we zoeken een restaurantje aan het strand. En wederom met de voetjes in het zand eten we overheerlijk.
Het begrip paradijs op aarde is hier wel echt op zijn plaats. Blauwe zee, bountystrand, heerlijk beschaduwde tuin bij het hotel, surfen en zwemmen, wat wil je nog meer...
Tot dik 16.00 u hebben we bij onze lunchplek gezeten. Vol ontzag gekeken naar de kracht van moeder natuur. Normaal is de zee blijkbaar zo'n 150 m van de bebouwing weg, maar nu slaan de golven met een enorme kracht vrijwel tegen het terras aan. Er is dus vrijwel geen strand hier ( wel verderop). Er is al bijna een meter zand in hoogte weggeslagen. Je moet echt naar benden springen. Op 2 plaatsen is de zee al zover opgedrongen dat er palmbomen omgegaan zijn. Dit fenomeen vindt ieder jaar in bescheiden mate plaats maar dit jaar is het blijkbaar wel heel extreem. 7 jaar geleden was het ook zo erg. Eigenlijk zijn er 2 Lagoons bij het dorp maar nu is het een grote zee. Niets van te zien.
Rond 17.00 zwemmen we nog even in het zwembad. S'avonds eten we in de buurt en dan dus de warme nacht zonde airco in. Ik heb voor het eerst wat last van mijn darmen, beetje misselijk. Heel erg wordt het gelukkig niet maar top is anders.
Henk en ik bespreken nog even de laatste week van onze rondreis door Sri Lanka. We besluiten om nog met Godwin naar Yala National Park te gaan omdat dat minder goed met openbaar vervoer te bereiken is, daarna zullen we afscheid van hem nemen en gaan we verder zelf op pad. Vooral met de trein in etappes langs de zuidkust en naar Kandy voor het Perhahera feest.